کد مطلب:129604 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
غلامان حاضر در لشکر امام
شـمـار آن دسـتـه از یـاران امـام حسین (ع) كه در كربلا عنوان غلام داشتند به طور قطع و یقین طبق تصریح سماوی شانزده تن بوده است. چنان كه روشن است، این كم ترین شمار مـی باشد؛ زیرا غلامان دیگری بوده اند كه نامشان در تاریخ نیامده است؛ و یا دیگرانی بـوده انـد كـه سـرنـوشـتـشـان مـجـهـول مـانـده اسـت؛ مـانـنـد غـلام نـافـع بـن هلال جملی. [1] .
نام غلامان به این شرح است.
1 ـ نصر بن ابی نیزر (رض). غلام علی (ع).
2 ـ سعد بن حرث (رض)، غلام علی (ع).
3 ـ اسلم بن عمرو (رض)، غلام حسین (ع).
4 ـ قارب بن عبداللّه دئلی، غلام حسین (ع).
5 ـ منجح بن سهم، غلام حسین (ع).
6 ـ حرث بن نبهان (رض)، غلام حمزه (ع).
7 ـ سعد (رض)، غلام عمرو بن خالد صیداوی (رض)؛
8 ـ شوذب (رض)، غلام شاكر.
9 ـ شبیب (رض) غلام حرث بن سریع همدانی جابری.
10 ـ واضح ترك (رض) غلام حرث مذحجی سلمانی.
11 ـ زاهر (رض) غلام عمرو بن حمق خزاعی. [2] .
12 ـ جون بن حوی (رض) غلام ابوذر (رض).
13 ـ سالم بن عمرو (رض) غلام بنی المدینه.
14 ـ رافع بن عبداللّه (رض)، غلام اسلم (مسلم) بن كثیر (رض).
15 ـ سالم (رض) غلام عامر بن مسلم عبدی (رض).
16 ـ عقبة بن سمعان (رض)، غلام رباب (رض). [3] .
17 ـ غلام تركی (رض)، غلام حر بن یزید ریاحی (رض)؛ [4] .
نام غلامان به این شرح است.
1 ـ نصر بن ابی نیزر (رض). غلام علی (ع).
2 ـ سعد بن حرث (رض)، غلام علی (ع).
3 ـ اسلم بن عمرو (رض)، غلام حسین (ع).
4 ـ قارب بن عبداللّه دئلی، غلام حسین (ع).
5 ـ منجح بن سهم، غلام حسین (ع).
6 ـ حرث بن نبهان (رض)، غلام حمزه (ع).
7 ـ سعد (رض)، غلام عمرو بن خالد صیداوی (رض)؛
8 ـ شوذب (رض)، غلام شاكر.
9 ـ شبیب (رض) غلام حرث بن سریع همدانی جابری.
10 ـ واضح ترك (رض) غلام حرث مذحجی سلمانی.
11 ـ زاهر (رض) غلام عمرو بن حمق خزاعی. [2] .
12 ـ جون بن حوی (رض) غلام ابوذر (رض).
13 ـ سالم بن عمرو (رض) غلام بنی المدینه.
14 ـ رافع بن عبداللّه (رض)، غلام اسلم (مسلم) بن كثیر (رض).
15 ـ سالم (رض) غلام عامر بن مسلم عبدی (رض).
16 ـ عقبة بن سمعان (رض)، غلام رباب (رض). [3] .
17 ـ غلام تركی (رض)، غلام حر بن یزید ریاحی (رض)؛ [4] .
[1] ر.ك: ابـصـار العـيـن، ص 115. غـلام ديـگـري نـيز وجود داشته كه متعلق به عـبدالرحمن بن عبدرب است. طبري به سندي كه به او مي رسد داستان نوره كشيدن و مشك آلود كردن امام (ع) و پس از ايشان برير و عبدالرحمن را از زبان وي روايت كرده است... اين غـلام گـفت: چون مردم [لشكر امام (ع)] را ديدم كه كشته شده اند، من از چنگ آنان گريختم و آنها را ترك گفتم (ر.ك: تاريخ الطبري، ج 3، ص 318).
[2] در زيـارت نـاحـيـه ي مقدسه با همين عنوان بر وي درود فرستاده شده است. ر.ك: بحار، ج 45، ص 72.
[3] بـرخـي از رجاليون با استناد به سلامي كه در زيارت حسين (ع) (روز و شب اول رجب و نيمه شعبان) درباره ي وي آمده است، معتقدند كه او در روز طف با امام (ع) شهيد شد (ر.ك: مـعـجـم رجـال الحـديـث، ج 11، ص 154، 7723، مـسـتـدركـات عـلم رجال الحديث، ج 5، ص 248).
[4] ر.ك: مقتل الحسين (ع)، خوارزمي، ج 2، ص 11.